O książce: 2002 / Junger rozwiewa postępowe złudzenia, że ​​technologia jest uniwersalnym żywicielem rodziny i twórcą niekończących się dóbr konsumpcyjnych. W paradoksalnej wizji myśliciela technologia nie pomnaża bogactwa, ale tworzy wieczny niedostatek. Jednakże ograniczone i wyczerpujące się zasoby ziemi i samego człowieka wyznaczają granicę rozwoju cywilizacji technicznej, doskonalenia techniki i dają nadzieję, że pośród powszechnego zubożenia i spustoszenia możliwe jest porzucenie konsumpcyjnego sposobu bycia w na rzecz osoby naprawdę twórczej.